Najemca a wynajmujący - prawa i obowiązki stron

Wynajmowanie mieszkania jest często najlepszym rozwiązaniem na znalezienie miejsca do zamieszkania. Powody takiego stanu rzeczy są różne, ale zawsze wiążą się z pewnymi prawami i obowiązkami – zarówno dla najemców, jak i wynajmujących.

Dlaczego ludzie wynajmują mieszkanie? Jednym z czynników są finanse, innym ciągłe zmienianie miejsca zamieszkania (wynikające np. z pracy), a jeszcze inne to względy rodzinne czy tymczasowy wynajem ze względu na szukanie mieszkania pod zakup. Jeszcze do niedawna wynajmowano mieszkania na tzw. słowo honoru, co niekiedy skrzętnie (i niezbyt uczciwie) wykorzystywali zarówno najemca, jak i wynajmujący. Dziś już tak łatwo nie jest.

Obydwie strony podpisują specjalnie przygotowywane pod wynajem umowy. Te powinny zawierać szereg ważnych zapisów związanych z obowiązkami i prawami stron. Należy też pamiętać, że najemca a wynajmujący to dwa zupełnie różne podmioty, którym często zależy na innych rzeczach.

Ważne: Koronawirus a rynek nieruchomosci - informacje na temat sposobów na bezpieczne podejście do transakcji na rynku wtórnym.

Pierwsza strona może oczekiwać spokojnych lokatorów bez zwierząt, podczas gdy druga będzie szukać miejsca dla siebie i zwierzaków. Niekiedy ludziom mylą się prawa i obowiązki stron, zapominają wpisać ustalenia lub ważne klauzule do umowy, co może skutkować problemami związanymi z egzekwowaniem wszystkich punktów porozumienia.

Wielu najemców i wynajmujących nie zna swoich praw, a późniejsze spory są tylko konsekwencją błędnego rozumienia, że wynajem nieruchomości polega tylko na wzajemnym zaufaniu. Warto więc przybliżyć te kwestie, aby wynajem mieszkania był przyjemnością i czystym zyskiem dla obydwu stron.

Najemca a wynajmujący – definicja

Zarówno najemca jak i wynajmujący, zanim przystąpią już do konstruowania i spisywania właściwej umowy, powinni wiedzieć, jakie ciążą na nich obowiązki, jakie mają prawa i przede wszystkim – kim tak właściwie są. Niekiedy najemca traktowany jest na równi z wynajmującym w kwestiach, które go w ogóle nie dotyczą. Wynajmujący potrafią również pomylić najemcę z właścicielem nieruchomości. Definicje nie są tu jednak równoznaczne.

Skupmy się na początek na najemcy. Kim jest ta osoba w sensie prawnym? Aby wyjaśnić pojęcie najemcy, należy sprawdzić, czym jest w ogóle umowa najmu. Definicja tejże jest ściśle sprecyzowana, jednakże dotyczy kilku odrębnych ustaw, takich jak kodeks cywilny czy Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. To dokumenty, które są podstawą do tworzenia umowy najmu.

Kodeks cywilny o umowie najmu mówi tak (Art. 659. §1): „Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz” oraz (Art. 336): „Posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).”

W Ustawie o ochronie praw lokatorów nie ma natomiast klarownej definicji najemcy, ale można wydedukować ją z następującego artykułu (Art. 2. 1). Ilekroć w ustawie jest mowa o:  

1. lokatorze — należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności;
2. właścicielu — należy przez to rozumieć wynajmującego lub inną osobę, z którą wiąże lokatora stosunek prawny uprawniający go do używania lokalu.

Powyższe artykuły bezsprzecznie wyjaśniają już, kim są najemca i wynajmujący. Mówiąc prościej – najemca to osoba, która jest lokatorem danego lokum (mieszkania, domu) i najmuje dany lokal za korzyść materialną, odprowadzaną na rzecz wynajmującego.

Najemca nie ma prawa do wynajmowania lokalu. Może je jedynie podnajmować (w całości lub części) ale tylko za zgodą wynajmującego. To największa różnica – wynajmujący może bez informowania kogokolwiek wynajmować nieruchomość, a najemca musi go informować o każdej zmianie lokatorów – nawet, jeżeli ten chce wynająć komuś jeden pokój.

Wynajmujący to natomiast właściciel mieszkania, który udostępnia je najmującemu za określoną korzyść materialną na podstawie specjalnie przygotowanej umowy. Wynajmujący powinien być właścicielem nieruchomości (bez względu na to, czy ją kupił, czy otrzymał np. w spadku - proces przeniesienia własności powinien być zakończony w chwili rozpoczęcia wynajmu) i mieć do niej pełne prawa.

Wynajmujący jest osobą, która czerpie zyski z użytkowania mieszkania lub innej nieruchomości przez osoby trzecie, czyli najemców. Pamiętajmy, że zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą być osobami prawnymi.

Interesuje Cię wynajem? Sprawdź nasze oferty:

• Mieszkania do wynajęcia Warszawa
• Mieszkania do wynajęcia Kraków
• Mieszkania do wynajęcia Poznań
• Mieszkania do wynajęcia Wrocław
• Mieszkania do wynajęcia Gdańsk

lub sprawdź pełną ofertę mieszkań do wynajęcia na portalu Gethome.pl

Jakie prawa ma najemca?

Prawa lokatora (jak jest wspomniane wyżej) spisane są w Ustawie o ochronie praw lokatorów. Przede wszystkim najemca mieszkania ma prawo do godnego mieszkania i przestrzegania ustaleń umowy. Wynajmujący nie może więc z dnia na dzień wyrzucić lokatora z mieszkania, jeżeli ten ma umowę z odpowiednim okresem wypowiedzenia. Również brak takiej klauzuli nie upoważnia wynajmującego do możliwości wyrzucenia najemcy dzień po zakończeniu umowy lub w trakcie jej trwania. Lokator może oczekiwać, że zostanie mu wręczone wypowiedzenie z odpowiednio długim czasem na wyprowadzkę (według prawników powinien być to miesiąc przed zakończeniem umowy).

Prawo do godnego zamieszkiwania to oczywiście kolejne prawo lokatora w wynajmowanym mieszkaniu. Po pierwsze – nieruchomość nie może zagrażać życiu lub zdrowiu. Lokator ma prawo domagać się wykonania niezbędnych remontów i usunięcia np. chorobotwórczych drobnoustrojów czy robactwa. Podobne prawa ma najemca mieszkania w przypadku ewentualnych napraw sprzętów dostępnych w mieszkaniu podczas podpisywania umowy. Jeżeli jej rzeczą jest sprzęt AGD czy RTV, to ma on działać poprawnie. Najemca może wyznaczyć odpowiedni termin wykonania napraw, a jeżeli nie jest on wykonany przez wynajmującego – może wykonać naprawę na koszt właściciela.

Najemca mieszkania ma też prawo do obniżenia czynszu lub całkowitego wypowiedzenia umowy bez okresu poprzedzającego. Jeżeli lokal miał ukryte wady lub pojawiły się w trakcie jego użytkowania (co ważne – nie mogą to być wady z winy lokatora), to wynajmujący ma obowiązek usunąć wymienione wady niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o nich. Brak reakcji właściciela nieruchomości skutkuje natychmiastowym rozwiązaniem umowy z winy wynajmującego.

Warto dodać, że to najemca zarządza mieszkaniem na czas jego wynajmu. Lokatorzy odpowiadają za cały stan nieruchomości, ale mogą je urządzić według własnego gustu, podpisywać odpowiednie umowy (np. na internet, telefon czy telewizję) oraz dokonywać zakupu sprzętu, który później (po okresie wynajmu) mają prawo zabrać. Tu należy sporządzać odpowiednie adnotacje, żeby wynajmujący nie rościł sobie do tych sprzętów prawa. Wystarczy podczas spotkania z właścicielem wspomnieć o zakupie nowego sprzętu i poprosić go o podpis, świadczący o przekazaniu mu takiej informacji.

Niekiedy wynajmujący nie przestrzegają powyższych praw. Zdarza się, że wchodzą do mieszkania jak do siebie. Trzeba podkreślić, że właściciel nie ma prawa odwiedzać lokalu najmowanego bez wcześniejszego uzgodnienia tego z najemcą! To ważne prawo, które jest dość często łamane.

Właściciele próbują też podnosić w trakcie umowy czynsz (bez konkretnego powodu), chcą kończyć umowę najmu bez okresu wypowiedzenia lub nie naprawiają i nie remontują wynajmowanego mieszkania. Wszystkie te punkty muszą być przestrzegane, a ich łamanie to materiał dla sądu. Prawa lokatora są bardzo skrupulatnie strzeżone przez wymiar sprawiedliwości w Polsce.

Co może zrobić wynajmujący?

Patrząc na powyższe prawa lokatora nasuwa się pytanie – czy właściciel mieszkania ma jakiekolwiek uprawnienia? Zdecydowanie tak. Już na samym początku wynajmujący ma prawo do ustanowienia odpowiednią dla siebie wysokość kaucji. Ta nie może jednak przekroczyć wartości dwunastu stawek czynszu za nieruchomość. Czym jest taka kaucja? To zabezpieczenie wynajmującego przed ewentualnymi zniszczeniami, które może (w trakcie trwania umowy najmu) dokonać lokator.

Podobnym zabezpieczeniem jest również ewentualny sprzęt najemcy w mieszkaniu. Może on (jako tzw. zastaw) zostać wzięty, jeżeli zniszczenia mieszkania przekraczają ewentualną kaucję. Najemca powinien zdawać sobie sprawę, że każda wniesiona przez niego rzecz może być zastawem, niezależnie czy należy do niego, czy jego rodziny (jeżeli ci z nim mieszkają).

Wynajmujący ma również prawo do podniesienia czynszu w każdym momencie wynajmowania mieszkania. Tu należy pamiętać o sporych zastrzeżeniach. Wynajmujący nie może podnieść czynszu z dnia na dzień. Jest zobowiązany do poinformowania najemców odpowiednio wcześniej i powinien uwzględnić to, że najemca ma prawo do rozwiązania umowy (na warunkach pierwotnych). Obowiązuje więc okres wypowiedzenia umowy.

W praktyce wygląda to tak, że wynajmujący musi poinformować mieszkańca swojej posesji o planowaniu podniesienia czynszu, a w przypadku braku zgody ze strony lokatora rozpoczyna się okres wypowiedzenia umowy. We wcześniejszym rozdziale dotyczącym praw najemcy można przeczytać, że najemca ma prawo do wprowadzania zmian w mieszkaniu właściciela. Od tej zasady istnieją jednak wyjątki. Nie może on całkowicie zmieniać wnętrza nieruchomości bez uzgodnienia z wynajmującym.

Jeżeli lokator takie zmiany wprowadzi, to właściciel nieruchomości ma prawo żądać powrotu do stanu pierwotnego lub przejęcia wprowadzonych zmian bez opłacania prac i materiałów. Wynajmujący może również wymagać, żeby stan mieszkania oddanego pod wynajem w pełni oddawał stan pierwotny. To najemca ma obowiązek dbać o mieszkanie i utrzymywać je w najlepszej możliwej jakości.

Właściciel nieruchomości ma też prawo domagać się od najmującego przestrzegania zasad współżycia społecznego w zamieszkanej tam wspólnocie mieszkaniowej. Wynajmujący mają niekiedy spore problemy z najemcami. Najczęściej można spotkać się z tym, że najemca nie płaci. Właściciel mieszkania może próbować egzekwować czynsz na kilka sposobów – słownie, pismami prawniczymi, blokować kaucję lub wnieść sprawę do sądu.

Niestety, nie ma możliwości wyrzucić lokatora z mieszkania. Prawo do eksmisji ma tylko sąd, choć uciążliwy i niekiedy złośliwy brak opłacania czynszu będzie z pewnością prostą drogą do odzyskania mieszkania. Niekiedy (w przypadkach, gdy najmujący jest osobą w trudnej sytuacji finansowej) eksmisja może się przeciągnąć – obowiązkiem odpowiednich organów będzie znalezienie dla najmującego odpowiedniego lokalu zastępczego.

Często wynajmujący jest jednak przekonany, że to, że najemca nie płaci, jest sytuacją bez wyjścia – nic bardziej mylnego. Choć rzeczywiście sprawa jest trudna, można ją rozwiązać.

Podobnie dzieje się w przypadku braku możliwości odwiedzenia nieruchomości przez właściciela w dowolnej chwili. Czy wynajmujący może wejść do mieszkania bez zgody najemcy? Tak, ale muszą powstać ku temu odpowiednie przesłanki. Właściciel może wejść do nieruchomości bez zgody najemcy, jeżeli ten utrudnia mu spotkanie i oględziny. Lokator powinien być wówczas obecny w mieszkaniu, a wynajmujący poinformować go wcześniej o potrzebie zapoznania się ze stanem wynajmowanego M.

Właściciel powinien pamiętać, że odpowiednie sporządzenie umowy jest kluczem do sukcesu w przypadku jego ewentualnych roszczeń. Kwota klauzuli, okres wypowiedzenia i opisanie stanu mieszkania to rzeczy niezbędne - inaczej ciężko będzie podważyć zdanie najemcy przy ewentualnym sporze sądowym.

Warto też wiedzieć, że wynajmujący ma zawsze prawo przeprowadzać zmiany w swoim lokum - również podczas wynajmu nieruchomości. W tym przypadku należy odpowiednio wcześnie poinformować o tym lokatorów. Najważniejszą kwestią w sprawach spornych jest próba mediacji. Być może uda się wypracować dzięki niej satysfakcjonujący kompromis. W ostateczności wynajmujący może również sprzedać mieszkanie, nawet z lokatorem.

Najem długoterminowy, krótkoterminowy i okazjonalny – definicje

Czym jest najem w nomenklaturze prawniczej? To umowa, w której zarówno najemca, jak i wynajmujący określają formę przekazania nieruchomości pod użyteczność najemcy na określony czas. Najem występuje w różnych typach i każdy z nich ma swoje wady i zalety.

Oczywiście, wszystko musi być odpowiednio opisane w umowie najmu. Nie warto zostawiać niedomówień, a umowy słowne (choć według prawa są ważne) bardzo ciężko jest później udowodnić. Najdłuższą i często najbardziej stabilną formą najmu jest najem długoterminowy. To umowa, w której wynajmujący oddaje swoją nieruchomość najczęściej w całości. Umowa najmu trwa dość długo - niekiedy zawiera się ją nawet na czas nieokreślony.

Adresowana jest głównie do rodzin, które chcą na dłużej zamieszkać w danym mieszkaniu, firm (one również mogą być zainteresowane najmem długoterminowym ze względu na chęć ulokowania w nieruchomości swojej siedziby) lub osób, które będą chciały podnajmować lokum (oczywiście za zgodą wynajmującego).

Umowa najmu długoterminowego charakteryzuje się długim okresem wypowiedzenia i daje wynajmującemu pewność ciągłego i pewnego dochodu przez dłuższy okres. Umowa na najem długoterminowy jest też korzystna dla najemcy – zyskuje on najczęściej dużo niższy czynsz (niż w przypadku wynajmu krótkoterminowego) oraz możliwość pewnego korzystania z wynajmowanego lokalu. Ewentualne zmiany (nawet wprowadzane na koszt najmującego) są więc opłacalne i będą służyć konkretnej osobie.

Najem długoterminowy może mieć formę cywilną lub związaną z działalnością gospodarczą. Ważnym aspektem jest też jego ciągłość - nie ma konieczności przedłużania umowy co miesiąc, a nawet rok.

Odmiennymi formami są najem krótkoterminowy i okazjonalny. Ten pierwszy dotyczy głównie studentów. Najem krótkoterminowy charakteryzuje się krótką umową, wyższym czynszem i koniecznością sezonowego odnawiania umowy. Może on dotyczyć też np. części mieszkania (jednego pokoju). Taka forma współpracy jest dla wynajmującego korzystna finansowo, ale dużo mniej stabilna. Nie jest też ceniona w bankach (np. podczas chęci wzięcia kredytu hipotecznego).

Pobierz: umowa najmu krótkoterminowego wzór

Trochę inne cechy ma tzw. najem okazjonalny. To szczególny i dość świeży sposób wynajmowania lokum (termin „najem okazjonalny” został wprowadzony do polskiego prawa w 2009 r.). Na czym polega? Przede wszystkim to najlepsza gwarancja praw właściciela mieszkania. Ważne jest też to, że najem okazjonalny dotyczy wyłącznie formy cywilnej najmu. Wynajmujący nie może prowadzić działalności gospodarczej ani wynajmować lokalu jako siedziby firmy. Nie wchodzi też w grę podnajem mieszkania – zabrania tego ustawodawca. Umowa na najem okazjonalny musi zostać podpisana na maksymalnie 10 lat. Po tym okresie można ją przedłużyć.

Największą różnicą pomiędzy zwykłą formą najmu a najmem okazjonalnym jest to, że wynajmujący może łatwiej pozbyć się najmującego ze swojego mieszkania. Po zakończeniu najmu, wynajmujący wręcza pismo o żądaniu opuszczenia lokalu przez najemcę. Ten ma na to maksymalnie 7 dni. Sąd (z pominięciem procedury eksmisyjnej) może nakazać przeniesienie się najemcy do lokalu zastępczego.

Przeczytaj także: Pozew do sądu o eksmisję

Warto wiedzieć, że podczas podpisania umowy na najem okazjonalny najemca musi wskazać miejsce ewentualnego alternatywnego zamieszkania. Nie ma więc bardziej skutecznej umowy niż najem okazjonalny, notariusz jest jednak niezbędny do jej podpisania.

Niekiedy funkcjonuje mylne poczucie, że najem a dzierżawa to to samo. Rzeczywiście, te formy udostępnienia nieruchomości są do siebie podobne. Największą różnicą jest jednak to, że przedmiot dzierżawy musi przynieść korzyści – np. odpowiednie dochody z wynajmowanego przedsiębiorstwa. Dzierżawa nieruchomości dla osoby fizycznej jest więc raczej niemożliwa. Niekiedy dzierżawca nie pobiera czynszu za wynajem nieruchomości a wyłącznie część zysku, który wypracuje dany lokal.

Przeczytaj również: Cisza nocna i konsekwencje jej nieprzestrzegania

Najem w prawie – podatki, opłaty

Udostępnienie nieruchomości na rzecz osoby najmującej definiowane jest w kilku ustawach i przepisach. Usługę opisuje między innymi Kodeks cywilny. Najem jest w pełni uregulowany przez przepisy k.c. Zarówno wynajmujący, jak i najemca znajdą w nim przedstawione prawa i obowiązki, ale też informacje o koniecznych opłatach, odprowadzaniu czynszu. Istnieją też osobne przepisy, które regulują prawa i obowiązki dwóch stron przy różnych typach wynajmu, takich jak np. najem okazjonalny.

Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego to aktualizacja przepisów dotyczących najmu w celu ich dostosowania do panujących trendów na rynku wynajmu nieruchomości. Najem jest traktowany w Polsce jak inna działalność, która przynosi zyski. Z tego względu wynajmujący zobowiązany jest do odprowadzania odpowiednich podatków. Zanim do tego dojdzie, potrzebne są obowiązujące w prawie umowy i zgłoszenia. Przygotowanie odpowiednich dokumentów jest konieczne, aby zawrzeć tzw. najem okazjonalny.

Umowa powinna zostać sporządzona przez notariusza. Dlaczego? Najemca musi potwierdzić, że ma możliwość zamieszkania w innym lokalu w przypadku natychmiastowej egzekucji i nie będzie utrudniał jej wykonania, jeśli pojawią się ku temu powody, które (zgodnie z ustawą) uprawnią wynajmującego do wniesienie o natychmiastowe usunięcie najemcy z lokalu. Zarówno kodeks cywilny i ustawa, jak również inne dokumenty legislacyjne określają więc wszystkie ewentualności dotyczące usługi wynajmu nieruchomości i w przypadku sporządzania umowy warto przestudiować te przepisy.

Jak jest z opłatami skarbowymi? W powszechnej opinii wydaje się, że najem prywatny a VAT to dwie zupełnie oddalone od siebie sprawy. Nic bardziej mylnego! Najem prywatny traktowany jest przez przepisy skarbowe jak działalność gospodarcza. Wobec tego wynajmujący ma obowiązek odprowadzenia wszystkich podatków, którymi obarczona jest ta forma prowadzenia działalności dochodowej.

Przepisy przewidują jednak wyjątki, z których korzysta wielu podatników. Odpowiednia ustawa podaje, że zwolnienie z podatku VAT przysługiwać będzie temu podatnikowi, który wynajmuje lub wydzierżawia nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek i wykorzystuje je wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Poza VAT-em, w przypadku wynajmu dochodzi jeszcze kwestia podatków dochodowych. Sprawa wydaje się prosta, jeżeli opcja, z której korzysta wynajmujący, jest inna niż najem okazjonalny. Podatek, który odprowadza do Urzędu Skarbowego, podlega takim samym zasadom, jak w przypadku prowadzenia każdego rodzaju usług i produkcji na działalności gospodarczej.

Wynajmujący ma możliwość wyboru sposobu opodatkowania itd. Inaczej to wygląda w przypadku wynajęcia mieszkania przez najem okazjonalny. Dotyczy on wyłącznie osób fizycznych, więc nawet osoba, która prowadzi działalność gospodarczą, nie może funkcjonować w jego ramach. Co więcej – przepisy zabraniają korzystania z takiej formy najmu, jeżeli przedsiębiorca zajmuje się wynajmem mieszkań zawodowo.

Ważne jest to, że przychody z tego najmu mogą być opodatkowane na zasadach ogólnych według skali podatkowej albo ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, według przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Od podatnika zależy, jaką formę opodatkowania wybierze. Nie musi jej jednak zgłaszać do Urzędu Skarbowego, gdyż korzystanie z powyższych form dostępne jest dla wszystkich obywateli – nie znaczy to, że nie ma żadnych obowiązków dotyczących zgłaszania działalności do skarbówki ten, kto korzysta z formy wynajmu, jaką jest najem prywatny.

Zgłoszenie do Urzędu Skarbowego jest obowiązkowe. Prawo wymaga, żeby miało ono miejsce do 20-ego dnia miesiąca, po tym, w którym wynajmujący uzyskał pierwszy dochód z wynajmu. Należy przypomnieć, że 20-ty dzień każdego miesiąca to dzień regulowania zobowiązań podatkowych.

Wynajem i najem – to się opłaca

Analizując powyższe aspekty wynajmu i najmu nieruchomości, można stwierdzić, że jest to opcja bardzo opłacalna, aczkolwiek w jej przypadku powinna dominować zasada ograniczonego zaufania. Podstawą spokojnej usługi (dla obydwu stron) jest odpowiednio skonstruowana umowa. Wynajmujący, który miał wcześniej problemy z lokatorami, a chce dalej kontynuować ewentualny wynajem swojej nieruchomości, powinien spróbować najmu okazjonalnego. Należy też pamiętać, że wszystkie formy najmu podlegają obowiązkowej formie opodatkowania.

Jak znaleźć dobrego wynajmującego lub najemcę? Pierwszy powinien być osobą empatyczną, która nie wtrąca się w życie lokatorów swojej nieruchomości. Przyszły lokator powinien zapytać, czy wynajmujący ma doświadczenie w udostępnianiu swojego lokum, dokładnie przeczytać zaproponowaną umowę i wyjaśnić wcześniej wszystkie drażniące kwestie (przechowywanie w lokalu zwierząt, palenie papierosów).

Warto sprawdzić też, jakie remonty i kiedy były przeprowadzone ostatnio w mieszkaniu (jeżeli widać, że robione są dość często, na bieżąco, to znaczy, że wynajmujący dba o swoją nieruchomość i komfort lokatorów). Najmujący powinien być natomiast osobą, która nie stroni od podpisania ewentualnej umowy najmu okazjonalnego (odrzucenie takiej opcji „z góry”, może świadczyć o złych intencjach przyszłego lokatora). Dobry lokator szczerze przedstawi swoje oczekiwania wobec wynajmującego, szybko wpłaci kaucję wynajmu, a dodatkowo zainteresuje się stanem technicznym mieszkania.

Odpowiedni kontakt wynajmującego i najemcy może być kluczem do długiej współpracy, opłacalnej dla obydwu stron.